درباره انستاتیت

انستاتیت گونه ی کمیاب سنگ جواهر است که به گروه پیروکسین مواد معدنی تعلق دارد. گالری چاو این سنگ برای اولین بار در سال 1855 توسط G.A. کنگات شناسایی شد و نام غیرمعمولی اش برگرفته از کلمات یونانی به معنی مقاوم است که به بالا بودن نقطه ذوبش اشاره دارد.
انستاتیت معدنی متداول تر است اما کریستال های جواهری آن بسیار کمیاب هستند.
انستاتیت یکی از گونه های کمتر آشنا در میان سنگ های جواهر است و به دلیل نایاب بودن در مجموعه های شخصی نگهداری می شود.
انستاتیت در خالص ترین شکلش بسیار شفاف و بی رنگ است.
رنگ قهوه ای- سبز آن و مات بودنش به دلیل ناخالصی آهن است.
بعضی سنگ های جواهر انستاتیت ممکن است از هماتیت و گوئتیت تشکیل شده باشند.
ناسرگی های اکسید آهن باعث رنگ برنزی شکل و شفافیت متالیک می شود.
انستاتیت را ممکن است به دلیل ناسرگی های سوزنی که دارد به شکل سه ستاره پیدا کنید.

شناسایی انستاتیت

انستاتیت عضو گروه پروکسین مواد معدنی و شامل سایر گونه های سنگ جواهر است.
از نظر ترکیب انستاتیت سیلیکات مگنزیوم است.
در بعضی موارد آهن جایگزین بیشتر مگنزیم آن می شود.
اگر درصد زیادی از ترکیب مگنزیمش با آهن جایگزین شود، سنگ جواهر را باید در دسته هیپرستین قرار داد.
انستاتیت در مقیاس Mohs سختی برابر با 5.5 و میزان چگالی اش 3.2 تا 3.3 است.
این سنگ چند رنگ است و شکنش پذیری بالایی دارد.
درخشندگی انستاتیت به دلیل وجود ناسرگی های هماتیت و گئوتیت متالیک است.
با وجود اینکه اکثر انستاتیت سبز- قهوه است، انستاتیت ستاره ای و چشم گربه ای معمولا به رنگ های سبز- خاکستری هستند.

انستاتیت: اصلیت و منابع

انستاتیت به عنوان ماده معدنی بسیار متداول است اما در شکل شفاف و با کیفیت جواهر کمیاب است.
این ماده معدنی در شهاب سنگ ها همراه با الیوین یافت می شود.
بعضی از منابع قابل توجه برای انستاتیت در استرالیا، برزیل، کانادا، فرانسه، آلمان، هند، میانمار/ بورما، آفریقای شرقی، آفریقالی جنوبی، سریلانکا و آمریکا هستند.